Currence gaat misbruik via iDEAL aan banden leggen

[Gast RSS-bot]

Toezichthouder Currence gaat misbruik met het betalingssysteem iDeal onmogelijk maken door een nieuwe bepaling in de voorwaarden van het gebruik van het systeem op te nemen.
las ik bij Nu.nl. De nieuwe bepaling verbiedt het gebruik van gegevens van een eenmalige betaling om een automatische incasso op te zetten. U weet wel, van al die vage “gratis proefpakket”-sites die vervolgens in de algemene voorwaarden ineens spreken van “als de proef u bevalt, hoeft u niets te doen en zit u een jaar vast aan een abonnement”.

Vorige week besteedde TROS Radar aandacht aan deze iDeal-grapjes. Mensen worden verlokt een “gratis proefpakket” af te nemen, waarbij dan alleen verzendkosten van een paar euro hoeven te worden betaald. Vervolgens voert de verkoper vrolijk een automatische incasso in op basis van het rekeningnummer et cetera dat uit de iDealbetaling is verkregen.

Het doet een tikje merkwaardig aan dat dit nodig is: zonder inktkrabbel op een plakje dode boom is een incasso niet rechtsgeldig, punt. Maar zoals Radar zegt, het zorgt voor een hoop gedoe als je zelf onrechtmatig afgeschreven bedragen weer terug wil halen. Want het bedrijf gaat dan meteen dreigen met incassomaatregelen omdat je “de voorwaarden hebt geaccepteerd” en dus vast zit aan een betalingsverplichting.

Oké, dat kunnen ze ook onder de nieuwe regels doen, want het feit dat je geen machtiging voor incasso hebt afgegeven, betekent zeer zeker niet dat je niet hoeft te betalen. Het betekent alleen maar dat de winkel niet via incasso de betaling mag incasseren maar met acceptgiro’s en dergelijke moet gaan smijten. Het probleem van de “gratis proef=jaarabonnement” grapjes blijft bestaan.

Is dat rechtsgeldig, een proefpakket dat automatisch een betaald maandelijks abonnement op pakketjes wordt? Er is geen direct relevante regel die dit verbiedt. De Wet Van Dam verbiedt weliswaar het stilzwijgend omzetten van proefabonnementen, maar die wettelijke regel over toezendingen “ter kennismaking” geldt alleen voor kranten en tijdschriften. Niet voor pakketten of productzendingen. Nee, ik weet ook niet waarom.

Je kunt wellicht betogen dat hier sprake is van een oneerlijke handelspraktijk. De wet eist immers dat een handelaar

de prijs, inclusief belastingen, of, als het om een product gaat waarvan de prijs redelijkerwijs niet vooraf kan worden berekend, de manier waarop de prijs wordt berekend …

vermeldt bij het aanbod. Ook alle essentiële productkenmerken en de wijze van betaling en levering moeten duidelijk worden gemeld. De prijs van een abonnement en meer algemeen dát het een abonnement is, lijken me vrij essentieel.

Of, laat ik eens gek doen: het is misleidend om te spreken van een proef-abonnement waar langlopende verplichtingen bij horen. Als ik bij de slager een plakje worst proef, hoef ik ook geen pondje te kopen tenzij ik “jakkes wat vies” zeg, toch? Dus hoezo is het rédelijk dat ik bij een proef van een product wel moet zeggen “stop, dit wil ik niet”? Welk algemeen nut is er gediend met die juridische constructie? Waarom zeggen we niet gewoon dat het omzetten van proefzendingen naar abonnementen voor álles verboden wordt?

Arnoud

Kent u onze boekenserie Deskundig en praktisch juridisch advies al? Webwinkels, hosting, software, security en meer!

Bron/Auteur: Arnoud Engelfriet