RIP Martine Tanghe

[Gene 1225]

Een monument van de VRT-nieuwsdienst en ook bekend van Het Groot Dictee is overleden .

Martine was 67 jaar en overleed aan de gevolgen van kanker.

Nu spreekt iedereen vol lof over haar, maar ik herinner me de begintijd van Martine als nieuwsanker en hoe ze door rechtse azijnpissers werd uitgespuwd en vernederd. 

Rust zacht Martine, je was een voorbeeld voor velen van je collega's.

Foto: het Nieuwsblad.

 

23 juli 2023 aangepast door Gene 1225
foto toegevoegd

[Dreeke]

Politiek mengen met dit nieuws vind ik jammer.

[minplus]

Ik zie het politieke niet.

Maar RIP en veel te vroeg en weer die klotenziekte.

[Drs. IJzerbout]

16 minuten geleden, minplus zei:

Ik zie het politieke niet.

 

Er staat ergens het woord "rechts" en dus is het politiek getint. 

Volkomen begrijpelijk. 

25 juli 2023 aangepast door Drs. IJzerbout

[minplus]

Aha.

Dus het feit noemen dat het figuren uit een bepaalde hoek waren die zich te triest voor woorden schandalig gedroegen maakt het politiek.

OK.

Nogmaals, RIP, Martine.😢

[Gene 1225]

3 uren geleden, Dreeke zei:

Politiek mengen met dit nieuws vind ik jammer.

 

Ik wil er zeker geen politieke discussie van maken , verre van zelfs.

Maar ik ken de feiten uit een interview met de betrokkene : Martine was voor bepaalde rechtse kringen " die rosse rooie " die maar beter zo snel mogelijk moest afgevoerd worden :  "want haar gelaatsuitdrukking na bepaalde nieuwsitems zou haar voorkeur voor links verraden " . En aangezien de beheerraad van de VRT door politiekers benoemd wordt was er vanuit die hoek echt wel druk, zodanig zelfs dat deze zeer gemotiveerde journaliste zich genoodzaakt zag verlof zonder wedde te nemen en van de nood een deugd maakte door samen met haar man met een zeilboot de oceaan over te steken. Dat ze toen ook nog Cuba aandeden was natuurlijk weer " Gefundenes Fressen" voor diezelfde kerels. Over de andere eilanden werd natuurlijk niet gesproken.

Dit is gewoon een feitelijk gegeven en heeft niets met de huidige opkomst van (extreem)-rechts te maken want die partij bestond toen nog niet.

 

[OFDM]

Als Nederlander voor mij wel een zéér bekend gezicht van de VRT evenals Frank. Van hem heb ik de afscheidsuitzending gezien en nu lees ik dit treurige nieuws over een voormalig collega van hem. Was ze eigenlijk nog actief of ook nog niet zo lang met pensioen?

[Gene 1225]

2 uren geleden, OFDM zei:

Als Nederlander voor mij wel een zéér bekend gezicht van de VRT evenals Frank. Van hem heb ik de afscheidsuitzending gezien en nu lees ik dit treurige nieuws over een voormalig collega van hem. Was ze eigenlijk nog actief of ook nog niet zo lang met pensioen?

https://nl.wikipedia.org/wiki/Martine_Tanghe :

Martine Tanghe werd op 23 november 2020 vijfenzestig jaar. Vanwege haar pensioengerechtigde leeftijd, kon ze niet langer in dienst blijven bij de VRT.^[10] Op 30 november 2020 presenteerde ze om 19 uur voor de laatste keer Het Journaal op Eén. Ze nam afscheid met de woorden, deels verwijzend naar de coronapandemie: "Dank dat u bij ons was, ik zal u missen. Hou het veilig, hou vol. Het komt allemaal weer goed."

[Tonskidutch]

Volgens mij was er in 2020 net na haar afscheid ook een kleine documentaire over haar op EEN. Enkele zaken zijn volgens mij uit de wikipedia bron weggehaald op verzoek van de familie leden en haar zelf.

Ze had ook als eerste journaal moderator een Punk Kapsel 80ties style en droeg brede schouder pads onder de kleding. Waarmee ze de hippe jeugd meekreeg als kijkers.

[Crazy Sat]

Neem wiki altijd met een korreltje zout ...😐

 

Dit verscheen in het weekblad van West-Vlaanderen , ik citeer ...

 

Martine Tanghe werd geboren in het Oost-Vlaamse dorpje Bellem, maar verhuisde met haar familie op jonge leeftijd naar Bissegem, waar ze haar jeugdjaren doorbracht. In 1978, presenteert ze voor de eerste keer het tv-journaal nadat ze eerder voor het beruchte journalistenexamen van de VRT was geslaagd. Meer dan 42 jaar vormt ze een van de schermgezichten van de openbare omroep. Ze was ook het vaste gezicht van de verkiezingsprogramma’s van VRT. Samen met Kobe Ilsen presenteerde ze ook het dicussieprogramma ‘Volt’, van 2008 tot 2011. Eind 2011 krijgt Martine Tanghe te horen dat ze aan borstkanker lijdt. Ze verdwijnt maandenlang van het scherm. In september 2012 is ze weer te zien achter haar vertrouwde journaaldesk.
Helder Nederlands

Heel haar carrière lang was ze een voorbeeld en een ambassadeur van mooi en helder Nederlands. Voor die verdienste kreeg ze vorige donderdag, 20 juli, het prestigieuze ereteken van Commandeur in de Kroonorde. Ze las jarenlang het Groot Dictee der Nederlandse Taal voor, de spellingswedstrijd tussen Vlaanderen en Nederland. Daarnaast was Martine een boegbeeld van Kom op tegen kanker. In november 2020 – in volle coronatijd – ging ze op pensioen, nadat ze decennialang een van de boegbeelden van de VRT-nieuwsdienst was. Ook huiscolumnist Karl Vannieuwkerke wijdde toen een brief aan Martine.

Haar slotzin “dank dat u bij ons was” is deel van het collectieve geheugen in Vlaamse huiskamers. Na haar laatste journaal krijgt ze ook de Grote Prijs Jan Wouters, een bekroning voor een Nederlandstalige mediapersoonlijkheid die excelleert in het gebruik van Nederlands.

Nawal Maghroud, fractieleider voor de toenmalige SP.A in de Kortrijkse gemeenteraad, hoopte haar destijds tot ereburger van de stad te benoemen. Maar een bescheiden Martine bedankte vriendelijk voor de eer.
Literatuur en theater

Na haar carrière bleef ze actief, onder meer als juryvoorzitter bij de nieuwe Vlaamse prijs voor kinder- en jeugdliteratuur en als theatermaakster. Zo sloeg ze samen met schrijver Bart Moeyaert de handen in elkaar voor de muzikale theatervoorstelling ‘Morris’.

Martine Tanghe is 67 jaar geworden.

Sportjournalist en columnist Karl Vannieuwkerke na haar laatste journal , heerlijke om te lezen ... :
 

Beste Martine,

Maandag presenteer je een laatste keer Het Journaal. De nieuwsuitzending die in goede en kwade tijden in Vlaanderen als referentie wordt aangezien. Wat ze aan de Medialaan ook mogen beweren. Jouw bijdrage aan het kwaliteitslabel dat aan Het Journaal kleeft, kan niet worden overschat. Het nieuwshart klopte koninklijk en met gepast debiet toen jij achter de desk plaatsnam. Korte zinnen in heldere taal waren je stokpaardje. Je wou dat de kijker elke boodschap meekreeg en verstond. Uren boetseerwerk gingen aan je presentaties vooraf. Knutselen met taal. Daarin was je een meesteres. Intro’s dropen zelden van woordlyriek, maar waren strak en afgelijnd zoals ze horen te zijn. Elk woord op de juiste plaats. Mocht je een wielrenner geweest zijn, zou je met je zijden tubes het asfalt kunnen laten zingen tot de toeschouwers langs de kant van de weg begonnen mee te neuriën.

Wij – miljoenen Vlamingen die je in ons hart hebben gesloten en je nagenoeg elke avond in ons huis hebben binnengelaten zonder enige vorm van wantrouwen – zullen je missen, Martine. Je hebt nieuwslezers en -lezeressen die meubilair worden, maar nooit echt deel van je gezin uitmaken. Bij jou ligt dat anders. Je bent een van ons. En dat meen ik. Toen ik in 1997 een contract bij de VRT tekende, grapte mijn vader dat ik dan wel snel naast Martine Tanghe aan die journaaltafel zou zitten. Zo’n vaart zal het wel niet lopen, lachte ik terug. Nauwelijks een paar maanden later zat ik naast je. Zwaar onder de indruk en op zoek naar een ijsbrekertje toen ik tijdens de laatste bijdrage voor de sport naast je kwam aanschuiven. Ik weet nog wat ik zei: Nog een West-Vlaming erbij, Martine!, met een knipoogje naar onze afkomst. Je glimlachte minzaam. Zoals je dat ook kon toen je een montage van een collega kon smaken. Zelden heb ik iemand met een minimum aan mimiek zoveel weten vertellen. Een korte adempauze, een opgetrokken wenkbrauw, een pruilmondje of een rimpel op je voorhoofd die je even wat meer profileerde. Van afgrijzen over bewondering tot medelijden. Je palet was uitgebreid en je emoties altijd goed getimed.

“Zelden heb ik iemand met een minimum aan mimiek zoveel weten vertellen”

Maandag wordt een speciale dag, Martine. Niet alleen voor jou, maar voor ons allemaal. Collega’s gaan je overladen met bloemen, taarten, geschenkjes en complimenten. De redactievloer mag in coronatijden dan wel een minimumbezetting kennen, maandag zal er meer volk zijn dan de voorbije maanden het geval was. Thuis gaan wij er ook een evenementje van maken. Een half uur voor antenne zitten we klaar. Als voor een match van de Rode Duivels. Een ijsemmer met champagne op het salontafeltje en hapjes. Bloemkool met cocktailsaus, toastjes met gerookte zalm, misschien wel een oester en edamameboontjes voor onze kleinste. Jack is 19 maanden ondertussen en ik wil dat hij je laatste presentatie nog meekrijgt. Bewust zal het niet zijn, maar hij zal wel eens zwaaien naar je als wij het hem vragen. Ik heb nog niet gekeken bij de gokkantoren of je kan wedden op de woorden waarmee je je laatste journaal zal afsluiten. Ik kan niets verzinnen, maar van twee dingen zijn we zeker, Martine. Je vertrekt zonder hautaine gebaren en in vlekkeloos Nederlands.

Het ga je goed, Martine. Geniet van het leven, met volle teugen. Bedankt om al die jaren een voorbeeld te zijn.

[minplus]

Kortom, een fantastisch mens en helaas veel te vroeg heengegaan.